Ik vergelijk het leven graag met de metafoor van ‘op wandel te zijn’.

​

Elk van ons heeft een eigen pad te volgen. Soms wandelen we alleen, soms met meerderen samen. Mensen komen en mensen gaan.
De weg loopt niet altijd rechtdoor, soms komen we aan vorken in de weg, en maken we keuzes. Soms is de weg bochtig, steil bergop of overwoekerd waardoor de wandeling moeizamer wordt.

Het leven kabbelt voort, komt in een stroomversnelling, komt abrupt tot stilstand. We maken verschrikkelijke dingen mee die ons tekenen voor het leven en ons van ons pad afbrengen.

​Ik geloof sterk in de kracht en de mogelijkheden die we als mens bezitten om te aanvaarden, los te laten, te vergeven, te evolueren en te veranderen.

​Toegegeven, verandering kan beangstigend zijn, maar met de juiste ondersteuning, zeker een haalbare kaart.

​

​Graag wandel ik als professional een tijdje mee met mensen doorheen de ervaringen van hun leven: achterom kijkend, het hier-en-nu verkennend en kijkend naar de toekomst.

​

Wandelen doorheen verschillende levensdomeinen: persoonlijk leven, sociaal leven, gezondheid, werk, relaties, spiritualiteit,… Even samen stilstaan bij belangrijke gebeurtenissen en mensen zodat we onszelf beter begrijpen. Door onszelf beter te leren kennen, écht te leren kennen, de maskers te laten vallen, onze eigen waarden te (her)ontdekken, zijn we in staat om een beter leven voor onszelf te creëren,op meerdere vlakken.

​

​